Als kind had ik doorlopend een zeurend gevoel in armen en benen. Dat werd groeipijn genoemd. Toen ik 20 jaar was begon de pijn. Naar allerlei dokters geweest waar ik o.a. een hormoneninjectie in mijn schouder kreeg,fysiotherapie,warmtebestraling enz.enz. Niets hielp.
Nadien heb ik ettelijke alternatieven bezocht, ook dat had geen resultaat.
Altijd ben ik blijven werken met iedere dag heel erge pijn in heel mijn lijf.
Omdat ik veel verhuisd ben en ik iedere keer een nieuwe huisarts kreeg hoopte ik dat hij zou zeggen wat ik mankeerde.
In 1992 werd het wat rustiger in mijn leven en kon ik het wat kalmer aan doen.
Toen merkte ik pas wanneer ik pijn kreeg en door weinig te doen hoe lang het aanhield. Hiermee ben ik naar de huisarts gegaan, die mij eerst naar de neuroloog stuurde.
Daar was alles goed, dus daarna naar de reumatoloog. Er werd fibromyalgie als diagnose gesteld.
In 1999 ben ik volledig voor mijn kantoorwerk afgekeurd, ik kon niet meer.
Een paar jaar geleden kwam ik bij Idelette terecht. Zij constateerde ook de heupluxatie en hypermobiliteit (ruimte tussen de gewrichten) en vertelde dat dit aangeboren afwijkingen zijn. De puzzel van jaren zoeken was ineens kompleet!
Zodoende ben ik bij haar in het begin in “onderhoud ” geweest. Om de 6 weken bezoek ik haar en als het tussentijds nodig is kan ik altijd bij haar terecht.
Zo kan ik nu een uur wandelen zonder dat ik pijn krijg. Door de Dornmethode heb ik veel minder pijn en sta daardoor heel anders in het leven want mijn ervaring is dat altijd pijn hebben mij enorm beïnvloed heeft ondanks mijn positieve karakter.
